Gaza: Ang mga pinakahuling massacre sa Middle Area ay nagpapakita ng ganap na dehumanisation ng mga Palestino

Noong linggo ring iyon, paulit-ulit na binomba ng Israel ang mga tinatawag na safe zone, mga kampo ng refugee, isang paaralan at maraming bodega para sa mga humanitarian aid, na pormal na inirehistro bilang deconflicted na mga gusali ng mga puwersang Israeli. Ang mga matitinding strike noong Hunyo 4 sa Middle Area ay nagresulta sa hindi bababa sa 70 na namatay at mahigit 300 na Palestinong nasugatan. Karamihan ay mga babae at bata. Ang mga karaniwang natamong pinsala ay bunga ng pagkasunog, sugat mula sa mga shrapnel, at pagkabali ng buto. Dinala ang mga pasyente sa Al-Aqsa Hospital na sinusuportahan ng Doctors Without Borders.

“Mula noong Oktubre (at sigurado, bago pa noon), ang dehumanisation ng mga Palestino ay palatandaan ng digmaang ito,” sabi ni de le Vingne. “Ang mga katagang tulad ng ‘war is ugly’ (pangit ang digmaan) ay nagsisilbing dibersiyon mula sa katotohanan na ang mga batang ni hindi pa nakakalakad ay pinuputulan ng mga bahagi ng kanilang katawan at pinapatay.”

Ang mga pagsalakay na ito ay ang pinakahuli sa listahan ng mga kasamaan at naglalarawan ng uri ng pakikidigma na pinapakita ng Israel. Paulit-ulit na ipinapakita ng Israel at ng mga kakampi nito na walang pagbabago sa kanilang pananaw, at walang linyang hindi tatawirin ng karahasan. Ang mga pagsalakay na ito ay kilala bilang flour massacre, at tent massacre. Ang pagpatay ng mga aid worker at ang kanilang mga pamilya, ang pagpuksa sa mga ospital at sa sistemang pangkalusugan ay nauuwi lamang sa mapagkunwaring diplomasya, mga hungkag na salita, at ang nakabibiglang kawalan ng aksyon.

Noong Hunyo 10, ang pagboto ng United Nations Security Council na dala ng Estados Unidos na nagtatalaga ng ceasefire at pagpapahintulot ng paghahatid ng humanitarian aid ay pinagtibay. Ang ceasefire na ito at ang kasabay nitong pagpasok ng supply ng aid ay dapat mapabilis. Kailangan itong mapatupad agad, hindi katulad ng mga dating kapareho nitong resolusyon. Kapag hindi ito magawa, maraming buhay ang mawawala at dadagdag pa ito sa mga pasanin ng ating kolektibong budhi.

Salungat sa paulit-ulit na inaanunsiyo ng mga awtoridad na Israeli, ang humanitarian aid ay ipinagkakait o hinahadlangan mula pa noong Oktubre. Ang kakulangan ng kinakailangang medical supplies at kagamitan, at ang mga pagkaantala dahil sa burukrasya ng Israel sa pagbibigay ng mga permiso na magtayo ng mga field hospital, ay nagiging dahilan kung kaya’t halos imposible nang makapagbigay ng kahit man lang pangunahing pangangalagang pangkalusugan. Ang mga field hospital ay kinakailangan lang dahil ang sistema para sa pangangalagang pangkalusugan sa Gaza ay sistematikong nalalansag – hindi nito maaaring mapalitan ang isang masigla at gumaganang sistema para sa pangangalagang pangkalusugan.

Mahigit 37,000 na mga lalaki, mga babae, at mga bata ang napatay sa Gaza at mahigit 84,000 ang sugatan ayon sa Ministry of Health. Ang resolusyon ng Security Council noong Hunyo 10 ay kinakailangang maipatupad sa lalong madaling panahon. Walang mga safe zone sa Gaza, hindi sinusunod ang mga prinsipyong nakapaloob sa International Humanitarian Law at sistematikong hinahadlangan ang paghahatid ng humanitarian aid. Dapat magkaroon ng agaran at pananatiliing ceasefire, at dapat pahintulutan ang pagpasok ng humanitarian aid sa Gaza.