Pamumuhay sa Myanmar: "Ang araw kung kailan nawala sa amin ang lahat"

May mga 40 na staff ng Doctors Without Borders, kasama ang limang laboratory technician, na nagtatrabaho sa ospital na ito at sa National TB Reference Laboratory. Ang staff ng Doctors Without Borders ay nagbibigay ng mga serbisyong medikal para sa mga pasyenteng may TB at sinusuportahan ang pambansang programa para sa tuberculosis ng Ministry of Health. Ang Doctors Without Borders ay nagsasagawa rin ng mga aktibidad para sa pagtataguyod ng kalusugan nang nakatuon sa kalinisan at sa pagpigil ng mga impeksyon.

“Mayroon kaming mga 70 na inpatient, at ito’y hindi isang malaking bilang,” sabi ng isang doktor ng Doctors Without Borders. “Tanging ang mga malala at kumplikadong kaso ang nagpapatingin dito sa ospital.” Maraming taong may TB ang hindi nagpapagamot hanggang lumala na ang kanilang sakit. Ito ay dahil sa mga naantalang diagnosis, na dinagdagan pa ng kakulangan ng edukasyon ukol sa pangangailangan ng maagang konsultasyon, pati na rin ng pagtaas ng presyo ng mga bilihin at ng pagkawala ng seguridad, na kapwa nakasasagabal sa pagkuha ng mga tao ng pangangalagang pangkalusugan

Ang access sa pangangalagang medikal ay nahahadlangan ng pagkawala ng seguridad

Mula noong inagaw ng militar ang kapangyarihang mamuno, ang pangangalagang medikal ay naging mahirap nang makuha sa Myanmar. Maraming mga healthcare worker ang nagbitiw bilang pagpoprotesta, at sila’y sumali sa Civil Disobedience Movement (CDM) laban sa mga awtoridad na militar. Sa Yangon, ang mga paghihigpit sa pagkilos ng mga tao at ang unti-unting pagkawala ng seguridad dahil sa mga labanan sa pagitan ng iba’t ibang grupo ay lalong nakapagpabigat sa dati nang marupok na sistema ng pangangalagang pangkalusugan, at nalilimitahan ang mga serbisyong medikal na maaaring makuha.

Ang mga curfew na ipinatutupad sa buong siyudad ay nakapipigil sa mga taong lumalala ang kondisyon kapag gabi na, na lumabas papuntang ospital. May mga ulat ng mga taong namamatay sa hika dahil hindi sila makakuha ng emergency care.

“Akala ng maraming tao, ligtas ang Yangon, ngunit nagkaroon na rin ng mga pagsalakay rito,” sabi ng isang staff ng Doctors Without Borders. “Mas mabuti-buti lang ang sitwasyon dito kaysa ibang rehiyon.”

Pakiramdam ng kawalan ng pag-asa 

Maraming mga tao ang nagsabing nakadama sila ng kawalan ng pag-asa noong inagaw ng militar ang kapangyarihang mamuno.

“Nawalan ng Internet, ngunit nalaman ko pa rin ang nangyayari sa aming bansa sa pamamagitan ng balita sa telebisyon,” sabi ng isa. “Pakiramdam nami’y nawala ang lahat sa amin. Marami sana kaming planong gawin at maganda ang takbo ng buhay namin.”

Dahil sa pagbabago sa pamunuan, napilitan ang mga taong bitawan ang kanilang mga pangarap. Sabi nga ng isang miyembro ng staff, dati’y iniisip niyang mag-aral sa ibang bansa, ngunit ngayo’y tila imposible na ito. Ang sapilitang pagpapatala sa tungkuling militar na inanunsyo noong Pebrero ay lalong nakapagdulot ng kalungkutan sa mga tao.

Nabubuhay nang may pag-asa

Gayunpaman, maraming mga staff ng Doctors Without Borders ang nakahahanap ng pag-asa sa kanilang trabaho. Sila’y nakakakuha ng inspirasyon at pagganyak sa ginagawa ng isa’t isa upang masilbihan ang kanilang mga pasyente at mga komunidad.

“Ang pagtatrabaho sa Doctors Without Borders ay hindi lang para sa mga pasyente, sa komunidad, at sa aking pamilya, kundi para rin sa aking sarili,” sabi ng isang miyembro ng staff mula sa estado ng Rakhine sa kanlurang Myanmar. “Ngayon, nagtatrabaho ako at nakakakain araw-araw. Ngunit maraming mga tao sa Myanmar ang hindi nagagawa ang mga ito.” Ang kanyang pamilya ay hindi makaalis mula sa kanilang barangay sa Rakhine, kung saan patuloy ang matitinding labanan.

Sa gitna ng mga pagpigil at mga paghamon, patuloy ang pagtatrabaho ng mga staff nang may pag-asa para sa kinabukasan. Nang hiningan ng mensahe para sa mga tao ng Myanmar, ang sagot ng isa ay ito:

“Unahin n’yo ang kaligtasan at manatiling matatag para sa Myanmar. Naniniwala kaming balang araw ay matutupad ang aming mga pinapangarap.