ซากความเสียหายจากการเผาทำลายตึกทำการองค์การฯ ในเมืองบูตีต่อง ภายหลังจากที่ความรุนแรงในพื้นที่ได้ยกระดับขึ้น - รัฐยะไข่ เมียนมา 15 เมษายน 2567 ©MSF
ซากความเสียหายจากการเผาทำลายตึกทำการองค์การฯ ในเมืองบูตีต่อง ภายหลังจากที่ความรุนแรงในพื้นที่ได้ยกระดับขึ้น - รัฐยะไข่ เมียนมา 15 เมษายน 2567 ©MSF
องค์การฯ เป็นประจักษ์พยานว่ามีการใช้ความรุนแรงอันเป็นการเลือกปฏิบัติกับประชาชนในรัฐยะไข่เป็นเวลานานกว่า 6 เดือน มีการกีดกันอย่างเข้มงวดเพื่อปิดกั้นไม่ให้ความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมเข้าไปในพื้นที่ ระบบสาธารณสุขล่มสลายเกือบทั้งหมด องค์การฯ ไม่สามารถดำเนินปฏิบัติการทางการแพทย์ในพื้นที่ทางตอนเหนือและตอนกลางของรัฐยะไข่ได้ เนื่องจากสองปัจจัยหลักด้านความปลอดภัยและหน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องได้ปฏิเสธคำขอเดินทางเข้าไปในพื้นที่ โดยคำอนุญาตดังกล่าวคือหัวใจสำคัญที่ทำให้คลินิกเคลื่อนที่ขององค์การฯ ทั้ง 25 คันสามารถดำเนินปฏิบัติการให้การรักษาทางการแพทย์ที่มีความจำเป็นกับประชาชนที่อาศัยอยู่ในเขตชนบท และมักจะต้องพึ่งพาคลินิกเคลื่อนที่เหล่านี้ในการรักษาพยาบาล
เมื่อองค์การฯ ไม่สามารถเข้าไปดำเนินภารกิจได้ ตัวเลขผู้ป่วยนอกภายในรัฐยะไข่ที่เข้ารับคำปรึกษาจากทางองค์การฯ นั้นก็ลดลงอย่างชัดเจน ดังที่เห็นได้ว่าสถิติผู้ป่วยตลอดทั้งเดือนกันยายน 2566 ที่เข้ารับคำปรึกษาอยู่ที่ 6,684 ราย แต่ในเดือนมีนาคม 2567 นั้นมีเพียง 81 รายเท่านั้น โดยผู้ป่วยนอกทั้งหมดเข้ารับคำปรึกษาผ่านการพูดคุยทางโทรศัพท์ เนื่องจากว่าองค์การฯ ไม่สามารถเข้าถึงตัวผู้ป่วยได้
นับตั้งแต่ช่วงต้นเดือนพฤศจิกายน 2566 องค์การฯ ได้ร่วมสนับสนุนการส่งตัวฉุกเฉินในภาคผู้ป่วยอาการวิกฤติที่ต้องการการดูแลเฉพาะทางในโรงพยาบาลที่มีศักยภาพในการรองรับ หากในปัจจุบัน ความรุนแรงที่ยังเกิดขึ้นส่งผลให้การทำงานในส่วนนี้ขององค์การฯ เต็มไปด้วยความยากลำบาก มีรายงานผู้เสียชีวิตจากการที่ไม่สามารถเดินทางไปยังโรงพยาบาลได้ทันท่วงที โดยเฉพาะในกลุ่มของสตรีตั้งครรภ์ที่ครบกำหนดคลอด โดยองค์การฯ มีบันทึกตัวเลขของมารดาที่เสียชีวิตจากการตั้งครรภ์หรือทารกที่เสียชีวิตระหว่างคลอดบุตรตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน 2566 ถึงเดือนมีนาคม 2567 จำนวน 9 ราย
มีการบันทึกเหตุการณ์ในวันที่ 4 กุมภาพันธ์ไว้ว่า สตรีตั้งครรภ์ชาวโรฮิงญาและทารกของเธอเสียชีวิตหลังจากที่ถูกบังคับให้เดินทางกลับไปยังค่ายเกียน นี ปิน (Kyein Ni Pyin) ซึ่งตั้งอยู่บนเกาะแห่งหนึ่งในเมืองป๊าวต้อ (Pauktaw) เนื่องจากเธอไม่ได้รับอนุญาตให้เดินทางเข้าไปในเมืองซิตตเว (Sittwe) ซึ่งจะเปิดโอกาสให้เธอสามารถเข้ารับการรักษาพยาบาลที่โรงพยาบาลกลางซิตตเวได้ การทำงานขององค์การฯ ในส่วนของการส่งตัวฉุกเฉินเป็นการต่อสายป่านชีวิตให้ชาวโรฮิงญาได้พึ่งพา เนื่องจากพวกเขาเหล่านี้ตกอยู่ใต้ข้อจำกัดในการเคลื่อนย้ายถิ่นฐานอย่างเข้มงวด
ซากความเสียหายจากการเผาทำลายตึกทำการองค์การฯ ในเมืองบูตีต่อง ภายหลังจากที่ความรุนแรงในพื้นที่ได้ยกระดับขึ้น - รัฐยะไข่ เมียนมา 15 เมษายน 2567 ©MSF
โรงพยาบาลทางตอนเหนือของรัฐยะไข่อันเป็นจุดหมายปลายทางในการส่งตัวผู้ป่วยฉุกเฉินขององค์การฯ อย่างมองดอ (Maungdaw) และบูตีต่องต่างหยุดทำงานในเดือนมีนาคม และนั่นหมายความว่าประชากรมากกว่าหนึ่งล้านชีวิตกำลังตกอยู่ในสภาวะไร้ตัวเลือกเพื่อเข้ารับการรักษาในกรณีฉุกเฉินหรือการรักษาขั้นสูง รวมถึงการบริการในส่วนของการตั้งครรภ์ที่มีความซับซ้อน องค์การฯ ขอแจ้งว่าการมุ่งเป้าหมายในการโจมตีไปยังสถานพยาบาล และปิดกั้นเส้นทางการเข้าถึงสถานพยาบาลที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ไม่อาจยอมรับได้
ชุมชนในรัฐยะไข่ต่างได้รับความเดือดร้อนอย่างแสนสาหัสจากความขัดแย้งยาวนานหลายปี ไม่ว่าจะเป็นในมิติของสภาวะเศรษฐกิจสังคมหรือการจำกัดการเคลื่อนไหว องค์การฯ มีความห่วงใยเป็นอย่างยิ่งเกี่ยวกับสวัสดิภาพของชาวโรงฮิงญาที่ไร้สิทธิตามกฎหมายและถูกจำกัดการเดินทาง ว่าพวกเขากำลังเผชิญกับช่วงเวลาอันยากลำบากจนเกินกว่าจะจินตนาการได้เพื่อมีชีวิตรอด
คุณสามารถอ่านบทความนี้ในภาษาเมียนมาได้ที่นี่
