ชีวิตในเมียนมา: “วันที่พวกเราสูญเสียทุกสิ่งไป”

เจ้าหน้าที่ขององค์การฯ ประมาณ 40 คน โดยเป็นนักเทคนิคประจำห้องปฏิบัติการ 5 คน ปฏิบัติงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้และห้องปฏิบัติการด้านวัณโรคแห่งชาติ เจ้าหน้าที่ขององค์การฯ ให้บริการด้านการแพทย์แก่ผู้ป่วยวัณโรคและสนับสนุนโปรแกรมวัณโรคของกระทรวงสาธารณสุข โดยทีมขององค์การฯ ยังได้จัดกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพเกี่ยวกับสุขอนามัยและการป้องกันการติดเชื้ออีกด้วย

“พวกเรามีผู้ป่วยประมาณ 70 ราย ซึ่งไม่ใช่ตัวเลขที่สูงเท่าไหร่” แพทย์ขององค์การฯ กล่าว “เฉพาะผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงหรือซับซ้อนจะมาที่โรงพยาบาลแห่งนี้” หากยังมีผู้ป่วยวัณโรคอีกหลายชีวิตที่ยังไม่ได้รับการรักษาจนกระทั่งอาการทรุดตัวขั้นรุนแรง เนื่องจากความล่าช้าในการวินิจฉัยประกอบกับการขาดแคลนความรู้ทางสุขภาพเกี่ยวกับความสำคัญของการได้รับคำปรึกษาตั้งแต่แรกเริ่ม นอกจากนี้ ค่าครองชีพที่สูงขึ้นและสถานการณ์ความปลอดภัยที่ย่ำแย่ยังขัดขวางผู้คนไม่ให้เข้าถึงการรักษาพยาบาล

เมื่อเหตุผลด้านความปลอดภัยปิดกั้นการเข้าถึงการรักษาพยาบาล

นับตั้งแต่ช่วงเวลาการปกครองโดยกองทัพเริ่มต้นขึ้น การเข้าถึงการรักษาพยาบาลกลายเป็นเรื่องที่ยากมากในเมียนมา บุคลากรทางการแพทย์จำนวนมากลาออกเพื่อประท้วงและต่อต้านฝ่ายทหารโดยเข้าร่วมการทำอารยะขัดขืน (Civil Disobedience Movement หรือ CDM) การจำกัดการเคลื่อนไหวของประชาชนและสถานการณ์ด้านความปลอดภัยที่ย่ำแย่จากการปะทะกันระหว่างหลายกลุ่มในย่างกุ้ง ทำให้ระบบสาธารณสุขที่เปราะบางอยู่แล้วยิ่งอ่อนแอลงอีก นั่นยิ่งนำไปสู่สถานการณ์ที่การให้บริการทางการแพทย์ถูกจำกัดให้อยู่ในวงแคบ

การประกาศช่วงเวลาเคอร์ฟิวทั่วทั้งเมือง คืออีกสิ่งกีดกันที่ทำให้ผู้ป่วยที่อาการแย่ลงช่วงกลางคืนไม่สามารถเดินทางไปยังโรงพยาบาลได้ รายงานระบุว่ามีผู้เสียชีวิตจากอาการหอบหืดเนื่องจากไม่สามารถเข้ารับการรักษาฉุกเฉินได้ทันเวลา

“หลายคนคิดว่าเมืองย่างกุ้งปลอดภัย ในความเป็นจริงแล้วความรุนแรงก็ยังมีอยู่เช่นกัน” เจ้าหน้าที่ขององค์การฯ กล่าว “มันแค่ค่อนข้างปลอดภัยกว่าภูมิภาคอื่นเท่านั้นเอง”

สิ้นหวังและหมดหนทาง

หลายคนอธิบายถึงความรู้สึกสิ้นหวังหลังจากกองทัพเข้ายึดอำนาจ

“อินเทอร์เน็ตถูกตัดขาด แต่ฉันรู้ข่าวว่าเกิดอะไรขึ้นกับประเทศของพวกเราผ่านทางทีวี” ประชาชนรายหนึ่งกล่าว “ฉันรู้สึกเหมือนพวกเราสูญเสียทุกสิ่งอย่าง (ก่อนรัฐประหาร) พวกเรามีอะไรให้ทำมากมายและทุกอย่างกำลังไปได้ดี”

ขั้วอำนาจที่เปลี่ยนไปทำให้หลายคนยอมแพ้ในการตามหาความฝัน เจ้าหน้าที่ขององค์การฯ รายหนึ่งเล่าว่า เขาเคยคิดอยากไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ตอนนี้แผนการดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ กฎหมายบังคับเกณฑ์ทหารที่ประกาศใช้เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ปีนี้ สร้างความกังวลใจแก่ประชาชนมากขึ้น

อยู่อย่างมีความหวัง

อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่ขององค์การฯ หลายคนยังมความหวังจากได้ทำงานกับองค์การฯ พวกเขาได้แรงบันดาลใจและแรงผลักดัน จากความร่วมมือร่วมใจในการให้บริการผู้ป่วยและสมาชิกในชุมชน

“การทำงานร่วมกับองค์การฯ ไม่เพียงแต่เพื่อผู้ป่วย เพื่อชุมชน หรือเพื่อครอบครัวเท่านั้น แต่ยังเป็นการทำงานเพื่อตัวฉันเองด้วย” เจ้าหน้าที่จากรัฐยะไข่ (Rakhine) ในทางตะวันตกของเมียนมากล่าว “ตอนนี้ฉันมีงานและมีอาหารกินทุกวัน แต่ยังมีผู้คนอีกจำนวนมากในเมียนมาที่ไม่สามารถทำแบบนี้ได้” ครอบครัวของชายคนนี้ไม่สามารถออกจากหมู่บ้านในรัฐยะไข่ได้เนื่องจากยังเกิดการต่อสู้ดุเดือดอย่างต่อเนื่อง

ท่ามกลางข้อจำกัดและการท้าทาย เจ้าหน้าที่เหล่านี้ทำงานด้วยจิตวิญญาณที่เต็มเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณ และเมื่อถามถึงข้อความที่อยากส่งถึงประชาชนในเมียนมา สมาชิกรายหนึ่งตอบว่า

“ให้ความสำคัญกับความปลอดภัยและจงเข้มแข็งเพื่ออนาคตของเมียนมา พวกเราเชื่อว่าวันหนึ่งความหวังของพวกเราจะเป็นจริง”