เด็กตัวน้อยเข้าร่วมกิจกรรมเล่นบำบัดภายในโรงพยาบาลนาสเซอร์ เมืองข่าน ยูนิส หน่วยสุขภาพจิตขององค์การแพทย์ไร้พรมแดนใช้กิจกรรมบำบัดดังกล่าวเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดที่เด็กเหล่านี้กำลังเผชิญ และช่วยคงระดับอารมณ์ - ดินแดนปาเลสไตน์ มิถุนายน 2567 © MSF
ในฐานะมนุษย์ เรามักจะเล่าความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานที่เราต้องเจอ แต่เราจะเล่าเรื่องเศร้าได้อย่างไรให้กับคนที่เจอเรื่องเดียวกับคุณ เหตุนี้ทำให้เราเห็นความสำคัญของการให้พื้นที่การรับฟังที่ปลอดภัยกับผู้ป่วย รวมถึงหมอและพยาบาลชาวปาเลสไตน์ที่ทำงานแบบไม่ได้หยุดมาเป็นระยะเวลามากกว่าแปดเดือน
ที่อิตาลี เราลบภาพที่ไม่ชัดและภาพที่ไม่ต้องการแล้วออกจากโทรศัพท์ แต่ในกาซาผู้คนลบรูปสมาชิกในครอบครัวที่เสียชีวิตจากระเบิด โดยหวังว่าการที่ไม่เห็นพวกเขาจะทำให้ทุกข์ทรมานน้อยลง
ผมเคยเห็นคนสติแตกเมื่อได้ยินคำสั่งอพยพ บางคนต้องเปลี่ยนที่อยู่มากถึง 12 แห่งในระยะเวลาแปดเดือน “ฉันจะไม่ย้ายเต็นท์ไปไหนอีกแล้ว ให้ฉันตายไปเลยก็ได้” เสียงบอกเล่าอีกเสียง
ทุกอย่างมลายหายไป ไม่เหลืออะไรเลยแม้แต่อนาคต ความเจ็บปวดรวดร้าวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของผู้คนไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นระเบิด การต่อสู้ และการไว้อาลัย แต่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนี้ต่างหาก ความหวังเรื่องสันติภาพและการฟื้นฟูมีเพียงริบหรี่ เด็กๆ ที่เจอในโรงพยาบาลเป็นสัญญาณให้เห็นถึงความถดถอยที่เกิดขึ้น
ถึงแม้ผมจะไม่ได้อยู่ในกาซาแล้วก็ตาม แต่ผมรู้สึกราวกับว่าผมยังอยู่ที่นั่น ผมยังได้ยินเสียงกรีดร้องของเด็กที่ถูกไฟเผา เราต้องเรียกร้องให้มีการหยุดยิงทันทีและถาวร หากสิ่งนี้ไม่เกิดขึ้น การเยียวยาบาดแผลทางจิตใจอันยิ่งใหญ่นี้จะไม่มีทางเป็นไปได้
สนับสนุนการทำงานในสถานการณ์ฉุกเฉินของพวกเรา
สนับสนุนพวกเราในการส่งต่อเวชภัณฑ์ที่จำเป็นต่อการช่วยชีวิตผู้ป่วยในสถานการณ์ฉุกเฉิน ด้วยการบริจาคตอนนี้
