Ito ang mga sinabi ng aking kasamahan na si Adamo. Ang malungkot dito, ang kanyang inilarawan ay realidad sa maraming lugar.
Bilang isang organisasyong medical at humanitarian na nagtatrabaho sa ilan sa mga lugar sa mundo na pinakaapektado ng klima, ginagamot ng mga team mula sa Médecins Sans Frontières ang mga pasyenteng nakararanas ng epekto ng climate emergency sa kalusugan.
Ang krisis na ito ay pinakamahirap para sa mahihina. Alam namin ito dahil nakikita namin sila sa aming mga waiting room.
Mula Niger hanggang Mozambique, mula Honduras hanggang Bangladesh, ginagamot namin ang mga pasyente para sa mga nakahahawang sakit tulad ng malaria at dengue; para sa malnutrisyon; at para sa mga isyu ng pangkalusugan na konektado sa matitinding kalagayan ng panahon.
Mula noong COP27, tumugon kami sa malawakang pagbaha sa South Sudan at Kenya, sa matitinding bagyo sa Myanmar at Madagascar, at sa walang humpay na init at tagtuyot na naging sanhi ng pagkagutom ng milyon-milyong tao sa Horn of Africa. Tumugon na rin kami sa mga outbreak ng cholera sa ilang mga bansa, at sa nakaaalarmang pagtaas ng bilang ng mga may dengue sa America. Pinananatili ng nakamamatay na kombinasyon ng malaria at malnutrisyon na puno ang aming mga paediatric ward sa Sahel, kung saan, sa Chad, ang aming mga team ay tumutulong sa pagpigil at paggamot para sa malnutrisyon sa buong taon.
Napakakaunti lang ng ginagawa upang maprotektahan ang mahihinang tao laban sa mga negatibong epekto ng pagbabago ng klima. Maraming komunidad ang humaharap sa dumarami at tumitinding mga krisis.
Pinagbabayaran ng mga tao sa pamamagitan ng kanilang kalusugan at kanilang mga buhay ang problemang hindi naman sila ang lumikha.
