ทูรเคีย-ซีเรีย: ไม่มีเวลาแล้ว เราต้องช่วยเหลือผู้คนในภูมิภาคนี้โดยด่วน

Sherwan Qasem ทำงานในประเทศทูรกี ซีเรีย โซมาเลีย และลิทัวเนียร่วมกับองค์การฯ มานานกว่า 10 ปี เขามาจากซีเรียและตอนนี้ทำงานร่วมกับทีมฉุกเฉินขององค์การฯ ในอัมสเตอร์ดัม เนื้อหาต่อไปนี้คือการแบ่งปันประสบการณ์ส่วนตัวของเขา

เมื่อได้ยินข่าวแผ่นดินไหวในเช้าวันจันทร์ ผมพยายามติดต่อครอบครัวและเพื่อน ๆ ในซีเรียทันที ผมไม่สามารถติดต่อพวกเขาได้เนื่องจากไม่มีไฟฟ้าหรืออินเทอร์เน็ต พอนั่งจินตนาการถึงสิ่งที่อาจเกิดขึ้นก็เกิดความเครียดขึ้นมา

ในที่สุดผมก็สามารถติดต่อกับแม่ทางโทรศัพท์ได้ เธอบอกทุกคนรู้สึกว่ามันเป็นนาทีสุดท้ายของชีวิต โชคดีที่สมาชิกในครอบครัวของผมทุกคนสบายดี แต่หลายคนกำลังอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก บ้านและอาคารจำนวนมากถูกทำลาย ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมากอย่างน่าตกใจ และก่อให้เกิดความเสียหายต่อโครงสร้างพื้นฐานในทูรกีและในซีเรีย ตอนนี้หลายพันคนไม่มีที่อยู่อาศัย

ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของซีเรีย โรงพยาบาลที่ได้รับการสนับสนุนขององค์การฯ รับมือกับผู้ได้รับบาดเจ็บหลายพันคนและผู้เสียชีวิตหลายร้อยราย ผมคาดว่าจำนวนจะเพิ่มขึ้น เนื่องจากความน่าจะเป็นที่จะพบผู้รอดชีวิตลดน้อยลง

ผมติดต่อกับเพื่อนร่วมงานในชนบททางตะวันตกของอเลปโป ซึ่งเคยร่วมงานกับองค์การฯ พวกเขาเล่าว่าสถานการณ์เลวร้ายอย่างมาก พื้นที่นี้ตกอยู่ในภาวะสงครามมานานกว่า 11 ปี ส่วนการแพทย์จึงประสบปัญหาก่อนเกิดแผ่นดินไหวเสียอีก

ขณะนี้องค์การฯ มีหัวใจหลักในการทำงานอยู่ 2 ประการ ประการแรก เพื่อสนับสนุนโรงพยาบาลและสถานพยาบาลที่มีอยู่เพื่อทำงานใต้เหตุฉุกเฉินนี้ด้วยการสนับสนุนสิ่งของจำเป็นและให้การฝึกอบรม เรายังจัดหาเชื้อเพลิงให้พวกเขาเพื่อให้มีไฟฟ้าและเครื่องทำความร้อนด้วย เช่นเดียวกับหลายประเทศทั่วโลกที่กำลังดิ้นรนกับวิกฤตพลังงานที่เกิดจากสงครามในยูเครน พวกเขามีเชื้อเพลิงไม่เพียงพอที่จะเดินเครื่องกำเนิดไฟฟ้า

ประการที่สองคือการนำสิ่งของเข้าพื้นที่ ปัญหาหลักประการหนึ่งคือการไม่สามารถเข้าถึงพื้นที่นี้ได้ ทางเดียวคือผ่านระเบียงมนุษยธรรม เป็นเวลาหลายปีมาแล้วที่การให้การสนับสนุนและสิ่งของต่างๆ กับภูมิภาคนี้เป็นเรื่องยาก และน่าเสียดายที่ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ทุกอย่างกลับยากยิ่งกว่าเดิม ไม่มีความช่วยเหลือใดสามารถไปถึงพื้นที่ดังกล่าวได้ภายใน 48 ชั่วโมงแรกหลังแผ่นดินไหว ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับผู้รอดชีวิต เราเรียกตัวเองว่าแพทย์ไร้พรมแดน แต่น่าเสียดายที่มีพรมแดนมากมาย และเรากำลังพยายามเอาชนะและค้นหาวิธีต่างๆ เพื่อมอบความช่วยเหลือนี้ให้กับผู้ที่ต้องการ

มีผู้คนประมาณ 4 ล้านคนที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคนี้ โดย 2.8 ล้านคนในจำนวนนี้ถูกย้ายออกไปแล้ว บางคนต้องโยกย้ายมากกว่าหนึ่งครั้ง ฉันได้พบกับผู้พลัดถิ่นราว 20 ครั้ง คนเหล่านี้จำนวนมากไม่สามารถเดินทางออกนอกประเทศได้เนื่องจากขาดแคลนทรัพยากร หรือเลือกที่จะอยู่เพื่อดูแลญาติที่ป่วย ต้องการความช่วยเหลือ หรือไม่เต็มใจที่จะออกจากประเทศบ้านเกิด นอกจากนี้ ยังมีผู้ลี้ภัยชาวซีเรียมากกว่า 3.6 ล้านคนในเมืองเตอร์กิเย ซึ่งส่วนใหญ่อาศัยอยู่ใน 4 จังหวัดที่ได้รับผลกระทบจากแผ่นดินไหวมากที่สุด เมื่อผู้คนหนีจากซีเรียไปยังทูรเคียเพื่อหาที่ปลอดภัย คนส่วนใหญ่ต้องการอยู่ใกล้ชายแดนซีเรียให้มากที่สุดเพื่อวันหนึ่งพวกเขาจะได้กลับบ้าน

หนึ่งในความต้องการที่ใหญ่ที่สุดในขณะนี้คือสุขภาพจิต ลองนึกภาพว่าถ้าคุณอาศัยอยู่ในค่าย ในเต็นท์ ในบ้านชั่วคราว หลังจากความขัดแย้งหลายปีโดยปราศจากความหวังว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันพรุ่งนี้ สุขภาพจิตจึงได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง

เมื่อวานแม่พูดกับผมว่า “ลูกเอ๋ย ฉันไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น เราเจอเรื่องราวทุกปีเป็นเวลา 12 ปี เราหวังว่านี่จะเป็นปีสุดท้ายของความทุกข์ทรมาน”