วิกฤตโรฮิงญาคืออะไร

จากปัญหาความขัดแย้งและภัยพิบัติ ประชากร 82 ล้านคนทั่วโลกต้องกลายเป็นคนพลัดถิ่น ซึ่งมากกว่าครั้งไหนๆ ในประวัติศาสตร์ยุคใหม่ แต่คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยตระหนักว่าวิกฤตผู้ลี้ภัยครั้งใหญ่และเร่งด่วนที่สุดอยู่ในทวีปเอเชีย

เป็นเวลานานหลายทศวรรษที่ชาวโรฮิงญาต้องเผชิญการข่มเหงและทารุณ หลายคนที่ยังอยู่ในเมียนมาถูกบังคับให้อาศัยภายในค่ายที่รัฐยะไข่ ถูกขับไล่จากบ้านเรือนของตัวเอง หมู่บ้านถูกทำลายราบเป็นหน้ากลอง ผู้ที่หลบหนีภัยความรุนแรงเหล่านี้ต้องเสี่ยงเดินทางรอนแรมทั้งทางบกและทางทะเลเพื่อหาที่พักพิงในประเทศอื่นๆ เช่น บังกลาเทศ มาเลเซีย กัมพูชา ไทย และอินเดีย

ปัจจุบัน ชาวโรฮิงญาร่วม 1 ล้านคนแออัดกันอยู่ภายในเขตคอกซ์บาซาร์ของประเทศบังกลาเทศ ในสถานที่ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นค่ายผู้พลัดถิ่นที่ใหญ่ที่สุดในโลก ชาวโรฮิงญาอีกจำนวนมากอาศัยอยู่ในปีนัง มาเลเซีย ซึ่งพวกเขาเดินทางไปถึงหลังจากโดยสารเรือขนาดเล็กที่อัดแน่นไปด้วยผู้คนข้ามน้ำข้ามทะเลอันดามัน นอกจากนี้ยังมีค่าย 4 แห่งในบันดาอาเจะห์ อินโดนีเซีย ที่เป็นแหล่งอาศัยของผู้ลี้ภัยชาวโรฮิงญา

จนถึงขณะนี้เป็นเวลา 30 ปีแล้วตั้งแต่ที่เมียนมาพิจารณาไม่ให้สิทธิตามรัฐธรรมนูญในการได้รับสถานะพลเมืองแก่ชาวโรฮิงญา ซึ่งตกเป็นที่วิจารณ์อย่างหนัก แต่ปัจจุบันชาวโรฮิงญายังคงไร้รัฐ ไร้ซึ่งสิทธิหรือเสรีภาพขั้นพื้นฐาน และด้วยเหตุนี้ทำให้พวกเขายังไม่ได้รับการยอมรับในฐานะผู้ลี้ภัยอย่างถูกต้องตามกฎหมายอีกด้วย ปัจจัยเหล่านี้ลิดรอนสิทธิพื้นฐานที่สุดของการได้รับการปกป้องคุ้มครอง และทำให้พวกเขาตกอยู่ในสภาวะเคว้งคว้างอย่างสิ้นหวังและไร้ซึ่งอนาคต ประชาคมโลกและประชาคมในระดับภูมิภาคต่างมีส่วนร่วมรับผิดชอบต่อมนุษย์เพื่อนร่วมโลกผู้สิ้นหวังกว่า 1 ล้านคนนี้ ที่พวกเขาต่างมีสิทธิเหมือนกับที่เรามี ในการได้รับการยอมรับ ความช่วยเหลือ และผสานรวมเป็นส่วนหนึ่งในสังคม แต่ซ้ำร้ายดูเหมือนอนาคตของพวกเขากลับดูย่ำแย่ลงเรื่อยๆ

ทางออกในระยะยาวที่ยั่งยืนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชาวโรฮิงญา ประชากรกลุ่มนี้ไม่สามารถถูกละเลยและลืมเลือนได้อีกต่อไป ราวกับเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในกระดานเกมการเมืองระดับภูมิภาคเท่านั้น

ความเป็นมาของชาวโรฮิงญา